مقدمه: بیماری لوپوس اریتماتوی سیستمیک نوعی بیماری خود ایمن با اتیولوژی ناشناخته است که دارای تظاهرات بالینی و ایمونولوژیک گسترده ای است. هدف از اجرای این مطالعه بررسی شیوع تظاهرات بیماری لوپوس در بیماران مذکر ایرانی است.روش کار: تعداد 2279 بیمار مبتلا به لوپوس در طی یک مطالعه مقطعی مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها بر اساس اطلاعات ثبت شده بانک اطلاعاتی کامپیوتری بیماران لوپوس مراجعه کننده به مرکز تحقیقات روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران در طی سالهای 1355 تا 1388 به دست آمده است. در این مطالعه تظاهرات بالینی و آزمایشگاهی بیماران مذکر و مونث با یکدیگر مقایسه گردیده است.نتایج: در این مطالعه تعداد 2279 بیمار مبتلا به لوپوس شامل 227 بیمار مذکر (9.7%) و 2052 بیمار مونث (90.3% ) مورد مطالعه قرار گرفتند. مقایسه بیماران مذکر و مونث نشان می دهد که تظاهرات پوستی بخصوص راش دیسکوئید در شروع بیماری و درگیری کلیه در سیر بیماری در مردان به طور معنی دار شایع تر از زنان بود (P<0.05). در حالی که تظاهرات موسکولواسکلتال شامل آرتریت در شروع و درسیر بیماری، و لکوپنی در سیر بیماری در مردان به طور معنی دار کمتر از زنان بود (P<0.05). به نظر می رسد با توجه به سایر تظاهرات بالینی و آزمایشگاهی بیماری لوپوس در دو جنس تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: تفاوت در تظاهرات بیماری لوپوس و شیوع بالاتر درگیری ارگانهای مهم از جمله کلیه در سیر بیماری لوپوس در مردان، لازم است در برخورد تشخیصی و درمانی این بیماری، جنس بیمار مورد توجه قرار گیرد.

هدف: گر چه سردرد یک عارضه شایع در بیماران لوپوسی می باشد، توجیه مورد قبول جامعی برای آن وجود نداشت تا این که انجمن بین المللی سردرد، سردرد لوپوسی (Lupus headache) را اخیرا در تقسیم بندی علل سردرد پذیرفت. اگر چه سردرد لوپوسی یک علامت از سیر پیشرفت بیماری می باشد ولی هنوز مشخص نیست که چگونه باید درمان گردد. مطالعات اندکی نشان می دهد بیماران با آنتی بادی آنتی نوکلئر مثبت (ANA) و آنتی فسفولیپید آنتی بادی مثبت (aPL) مکررا دچار سردرد می شوند. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین فراوانی سردرد و مثبت بودن آنتی بادی آنتی نوکلئر، آنتی (anti-double strand DNA) DsDNA و آنتی فسفولیپید آنتی بادی بود.روش مطالعه: این مطالعه آینده نگر بصورت چند مرکزی و در 55 کودک با علایم عصبی- روانی لوپوس مراجعه کرده بودند انجام شد. بیماران به مدت 5 سال پیگیری شدند. بیماران با بیماری فعال و سابقه سردرد تنشی از مطالعه کنار گذاشته شدند. همچنین در صورت همزمان سردرد با شعله ور شدن بیماری یا بروز پرفشاری خون از مطالعه خارج شدند و تشخیص سردرد لوپوسی با رد این عوامل مطرح می گردید.یافته ها: 55 بیمار با معیارهای لوپوس کلاسیک شامل 45 دختر و 10 پسر مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران 11.5 سال (محدوده 3 تا 16 سال) بود. 23 بیمار (%43) دچار سردرد شده یا بطور واضحی دچار تشدید و تداوم سردرد شدند که در اوایل مشابهت زیادی با میگرن داشت. در 19 بیمار (%35) آنتی فسفولیپید آنتی بادی مثبت، و در 53 بیمار (%96) با آنتی بادی آنتی نوکلئر مثبت همراه بودند.نتیجه گیری: علت سردرد لوپوسی احتمالا چند عاملی است و احتمالا یک بخشی از بیماران آن را به عنوان لوپوس فعال نشان می دهند. اطلاعات بدست آمده از این مطالعه ارتباط بین آنتی فسفولیپید آنتی بادی مثبت، آنتی بادی نوکلئر مثبت و آنتی DsDNA و سردرد لوپوسی را نشان می دهد. با این وجود مطالعات بیشتر برای درمان مناسب تر این بیماران و اثبات همبستگی مشخص بین آنها لازم است.

زمینه و هدف: بیماری لوپوس اریتماتوی سیستمیک (SLE) یک بیماری التهابی مولتی سیستم و خود ایمن با تولید اتو آنتی بادی علیه اجزای مختلف سلول است. این بیماری اتیولوژی ناشناخته و تظاهرات بالینی و آزمایشگاهی متفاوتی داشته، در نقاط مختلف کره زمین انتشار جغرافیایی وسیعی دارد. تظاهرات بیماری در بین گروه های نژادی و جغرافیایی مختلف متفاوت است. هدف این مطالعه ارایه چهره بیماری SLE در بیماران ایرانی است.روش بررسی: این مطالعه آینده نگر توصیفی بر اساس اطلاعات ثبت شده بیماران SLE مراجعه کننده به مرکز تحقیقات روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران در طی سال های 1355 تا 1386 انجام شده است.یافته ها: تعداد 2143 بیمار مطالعه شدند. نسبت زن و به مرد 8.8:1 و میانگین سنی در هنگام شروع بیماری 10±24.2 سال بود. شیوع تظاهرات بالینی در این بیماران شامل درگیری عضلانی – اسکلتی 85.2%، پوستی 83.1%، کلیوی 66.6%، عصبی – روانی 24%، ریوی 22.3%، قلبی 17.5% و خونی 67.1% بود. FANAمثبت در 78.3% و Anti-DNA بالا در 70% بیماران گزارش شد. سندروم همپوشانی و سابقه فامیلی مثبت به ترتیب در 14.9% و 3.5% بیماران دیده شد.نتیجه گیری: در مقایسه با بیماران لوپوسی سایر مناطق دنیا، شیوع تظاهرات پوستی – مخاطی و کلیوی در بیماران ایرانی همانند کشورهای منطقه (با عوامل محیطی مشابه) و شیوع تظاهرات خونی و مفصلی همانند کشورهای اروپایی (با نژاد یکسان) بود. این نتایج می تواند تاثیر متفاوت فاکتورهای ژنتیکی و یا محیطی را در بروز تظاهرات بالینی مختلف لوپوس مطرح نماید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

مقدمه: تظاهرات عصبی بیماری لوپوس اریتماتوی سیستمیک از سالها پیش مورد نظر و توجه بوده است. با پیشرفت های روزافزون در زمینه تصویربرداری از مغز و استفاده از MRI و سایر روشهای حساس، نکات جدیدتری از درگیری مغز در این بیماری سیستمیک بدست می آید. معرفی بیمار: بیمار دختر بچه 9 ساله ای بود که با تشنج موضعی طول کشیده و بدون تب در بخش کودکان بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) بستری شد. ظاهراً کودک افسرده به نظر می رسید. در معاینه بالینی تنها یافته مثبت، راش های صورتی رنگ دیسکویید متقارن بر روی گونه ها بود و بیمار معاینه عصبی طبیعی داشت. در سی تی اسکنی که به صورت اورژانس انجام شده بود، یافته خاصی وجود نداشت. جهت بررسی بیش تر علت تشنج موضعی بدون تب، برای بیمار MRI بعمل آمد که نواحی وسیعی از مناطق با افزایش سیگنال در نمای T1-weighted و کاهش سیگنال در نمای T2-weighted در قسمت پاریتوتمپورال و فرونتال وجود داشت. در بررسی های آزمایشگاهی تستهای اختصاصی مربوط به لوپوس اریتماتوی سیستمیک مثبت بود. نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوی سیستمیک که دچار سردرد و احیاناً تشنج می شوند؛ باید هر چه سریع تر MRI مغز بعمل آید تا بتوان در مراحل اولیه درگیری مغز با درمان های به موقع از پیشرفت بیماری جلوگیری نمود.

زمینه و هدف: اختلالات شنوایی و تعادل در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوی سیستمیک ممکن است به عنوان پیامد آسیب ایمنی گوش داخلی رخ دهد. آزمون پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی ابزاری جدید در بررسی مسیر دهلیزی - نخاعی است. در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو، اختلالات تعادلی از جمله هیدروپس آندولنف ممکن است در نتیجه رسوب کمپلکس های ایمنی در اطراف ساکول رخ دهد. گرچه وجود ناهنجاری در سیستم دهلیزی این بیماران اثبات شده، تاکنون عملکرد بخشی از سیستم دهلیزی شامل مسیر دهلیزی - نخاعی در این بیماران بررسی نشده است. از این رو، مطالعه حاضر با هدف مقایسه این پتانسیل ها بین بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو و افراد هنجار انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی - مقایسه ای، پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارائه محرک تن برست 500 هرتز با شدت 95 دسی بل nHL در 26 فرد هنجار و 20 بیمار مبتلا به لوپوس در مرحله غیرفعال بیماری در محدوده سنی 50-20 سال ثبت شد.یافته ها: پتانسیل ها در 100 درصد نمونه ها مشاهده شد. میانگین دامنه قله به قله و نسبت عدم تقارن بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد. میانگین زمان نهفتگی قله های p13 و n23 در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو به صورت معنی داری نسبت به افراد هنجار بیشتر بود.(p<0.05) مدت زمان بیماری تاثیری بر پارامترهای آزمون نداشت.نتیجه گیری: با توجه به مشاهده تاخیر زمان نهفتگی در پاسخ بیماران، احتمال وجود ضایعه در ورای لابیرنت به ویژه در مسیر دهلیزی - نخاعی وجود دارد. به علت محدود بودن تعداد نمونه های مورد بررسی، امکان تعمیم نتایج به کل بیماران لوپوس اریتماتوی سیستمیک نیست.

مقدمه: امکان همراهی بیماری های اتوایمیون با هم و بروز هم زمان چند بیماری در یک فرد وجود دارد. همراهی بیماری های تیروئید با دو بیماری لوپوس اریتماتوی سیستمیک (SLE) و آرتریت روماتوئید (RA) یکی از بارزترین این همراهی ها است. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان این همراهی انجام شده است.مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد ـ شاهدی 200 نفر از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان شهید محمدی بندر عباس از خرداد 83 تا دی ماه 1384 مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به سه گروه مبتلایان به SLE (59 نفر شامل 1 مرد و 58 زن)، مبتلایان به RA (75 نفر شامل 5 مرد و 70 زن) و گروه شاهد (66 نفر شامل 7 مرد و 59 زن) که از مبتلایان به استئوآرتریت و کمردرد های غیر التهابی بودند، تقسیم شدند. در این سه گروه هورمون های تیروئید و آنتی بادی های ضد تیروئید به روش الایزا اندازه گیری شد.یافته ها: هیپوتیروئیدی تحت بالینی در %10.7 مبتلایان به RA و %10.2 بیماران SLE وجود داشت اما همه بیماران گروه شاهد از نظر اختلال تیروئید سالم بودند (p<0.05). هیپوتیروئیدی بالینی در %8 گروه RA و %15.2 گروه مبتلا به SLE وجود داشت در حالی که هیچ یک از افراد گروه شاهد هیپوتیروئید نبودند (p<0.05). هیپرتیروئید (گریوز) تنها در یکی از مبتلایان به RA دیده شد. شیوع Anti-Tpo Anti Tg مثبت هم در گروه RA و SLE بیش از کنترل به دست آمد (p<0.05).نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که احتمال بروز اختلال های تیروئید در مبتلایان به لوپوس و RA بیشتر از گروه شاهد است.

سایکونوروایمونولوژی به حوزه ای بین رشته ای در علم اطلاق می شود که تعامل عوامل روان شناختی، عصب شناختی و ایمنی شناختی را در ایجاد بیماری های مختلف مورد مطالعه و بررسی قرار می دهد. پژوهش حاضر، در حیطه سایکونوروایمونولوژی است که به بررسی تیپ شخصیتی و سلامت روان، ناراحتی جسمانی (نشانه های بدنی)، اضطراب، افسردگی و نارساکنش روی اجتماعی در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوی سیستمیک SLE و آرتریت روماتویید RA که بیماریهای خود ایمنی با علت ناشناخته است می پردازند. این پژوهش مطالعه ای پس رویدادی است که بر روی تعداد 150 زن شامل سه گروه، 50 نفر بیمار مبتلا به لوپوسیاریتماتوی سیستمیک SLE، 50 نفر بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید RA و 50 نفر گروه کنترل (افراد عادی) به صورت انتخاب تصادفی از بین افراد ساکن و مراجعین به مراکز درمانی شهرهای شیراز و تهران انجام گردید. ابزارهای پژوهش شامل سه پرسشنامه: 1- پرسشنامه تیپ شخصیتی C آیزنگ، 2- پرسشنامه تیپ شخصیتی A و B بورتنر و 3- پرسشنامه سلامت عمومی GHQ-28 است. نتایج تحقیق نشان می دهد که رابطه معناداری بین تیپ شخصیتی C و بیماریهای خود ایمنی لوپوس اریتماتوی سیستمیک SLE و آرتریت روماتویید (P=0.0001) RA وجود دارد و افراد مبتلا به بیماری لوپوسSLE  و روماتویید RA در مقایسه با گروه شواهد از سلامت روان کمتری برخوردار بودند و اضطراب، افسردگی، ناراحتی جسمانی (نشانه های بدنی) بیشتری داشتند. از لحاظ نقش عملکرد اجتماعی بین افراد مبتلا به لوپوس SLE و روماتویید RA و گروه گواه تفاوت معناداری (P=0.14) وجود نداشت. همچنین بررسی انجام شده درباره تیپ های شخصیتی A و B و سلامت روان نشان داد که افراد دارای گرایش به تیپ شخصیتی A در مقایسه با افراد با گرایش به تیپ شخصیتی B از سلامت روان کمتر و نیز اضطراب، افسردگی، ناراحتی جسمانی بیشتری برخوردار بودند.

زمینه: یکی از مشکلات بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوی سیستمیک (SLE)، حوادث قلبی - عروقی زودرس است که عامل خطر مهم در این رابطه لیپوپروتئین LP(a)a است.هدف: مطالعه به منظور مقایسه سطح LP(a) سرم در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوی سیستمیک با افراد سالم انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی که در سال های 1382 تا 1384 انجام شد، LP(a) و سایر چربی های خون 30 بیمار با لوپوس تازه تشخیص داده شده در درمانگاه روماتولوژی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد با 30 فرد سالم که هم سن و هم جنس بودند، اندازه گیری و مقایسه شد، تشخیص SLE بر اساس معیارهای ACR و بررسی فعالیت بیماری بر اساس معیار SLEDAI بود و داده ها با آزمون های آماری مجذور کای و تی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: سن بیماران بین 14 تا 51 سال بود. 25 نفر (%83.3) زن و 5 نفر (%16.6) مرد بودند. بیش ترین تظاهر بالینی بیماران (%96) ضایعه های پوستی و بیش ترین تظاهر آزمایشگاهی ANA مثبت بود. میانگین LP(a) در افراد بیمار 32.64 و در افراد سالم 21.64 میکروگرم بر دسی لیتر و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p<0.015).نتیجه گیری: با توجه به یافته ها به نظر می رسد افراد مبتلا به SLE در مقایسه با افراد سالم بیش تر در معرض خطر بیماری کرونری و آترواسکلروز قرار دارند.